Der Güggel het einisch zue sine Hüendlene gseit 'ch.mmet weidli i d'Stuben ufe, go Brotbr.smele z.mmebicke ufem Tisch: euse Frau isch u.gange, go ne Visite mache.' Do s.ge do d,Hüendli 'nei nei, mer ch.mme nit: weist, d,Frau balget amme mit is.' Do seit der Güggel 'se wei. jo nüt dervo, ch.mmet er numme: se git is doch au nie nit Guets.' Do s.ge d,Hüendli wider 'nei, nei, sisch u. und verby, mer g.nd nit ufe.' Aber der Güggel het ene kei Ruei glo, bis se endlig gange sind und ufe Tisch, und do Brotbr.smeli z.mme gl.se hend in aller Strenge. Do chunt justement d,Frau derzue und nimmt gschwind e St.cke und steubt se abe und regiert gar grüseli mit ene. Und wo se do vor em Hus unde gsi sind, do s.ge do d'Hüendli zum Güggel 'gse gse gse gse gse gse gsehst aber?' Do het der Güggel glachet und numme gseit 'ha ha han is nit gwü.t?' Do h.nd se ch.nne goh.