Dr Herbscht isch ko, und e huffe farbigi Blätter sin vo de Laubböim gfalle. S Gras het langsam dr Saft verlore und isch nüm so grien gsi wie im Summer. Mit em Herbscht isch au die beriemti basler Herbschtmäss cho. D Angi het sich gfröit, uf em Haimwäg e Mässebummel z mache. Achterbane und Karussel hän si nit interessiert, das isch öbbis für Kinder wo sich ungeduldig um die wilde Attraktione dränge. Si isch gärn uf e Petersblatz und het sich d Bude aagluegt. Unglaublig viil hets dert gä zem luege und kaufe: vom Klöpfer und Raclette über Kleider, ätherischi Öl, antiki Biecher bis zum Käskiechli. - Si het e kochte Maiskolbe gmofflet und het sich dr uusgschdellti Schmuck aagluegt. Denne het si Keramik und Borzellan beguetachtet, aber irgend wie het si ebbis anders wölle luege.

Iri Fiess hän si ewägdräit vom Petis, durs Källergässli bis abe zer Schiffländi, zu dr Drammhaltschdell. Nur e bar Minute het si gwartet und scho ischs Drämmli ko. Bis zur Kasärne eme andere Mässeblatz sins numme drei Haltschdelle gsi. Schnäll isch si uusgschdige und iber d Schdroos. Kuum isch sie uf em Blatz mit de Bude und Bahne und de viile Lüt, het si nacheme schbezielle Huus uusschau ghalte. - Dört! Si hets vo witem gee. Es isch s Huus mit de dreihundert Müüsli.

S letschte Joor isch si scho gsi go luege und isch beiidruggt gsii. S gschäfdige Driibe vo däne glaine Müsli het e diefe Iidruck in irer Dier liebende Seel hinderloo. D Angi het alli Dier gärn kha. Si het jede Daag mit ene gschafft, si het sich um si kümmeret und mit Higoob pfläggt. Si het dr Idrittsbriis zalt und isch dur dr schwäri Vorhang ins Huus gschlüpft.

E bissende Gruch isch ere ind Nase gschdiige. Aber none baar Minute het sis nümme gschmeggt. Si het s Schauschbiil hinter dr Glaswand beobachtet und ir Hirni het kai Gschdank me regischdriert. Hinter dr Glaswand isch e Schdadt us glaine Hüser und eme Schloss, e baar Auti, e Bus, sogar e Luftballoon hets. D Bewooner sin alles Müsli gsi. Graui, wissi, schwarzi. Wo d Angi aanegluegt het sin Müsli gsi. Im fine Säägmääl sin si ummegloffe, hänn s Männli gmacht und hän an dr Glaswand gschnubberet. Si sin dur e Husdüüre verschwunde und hän denne zume Fänschder uusegluegt. Ai Muus wogt sich ganz wit uffe, si güggelet us eme Kemi und do ... äi Muus klädderet uf em Luftballonkorb ummenander, none muetigeri isch sogar uf e Balloon uffe gschdiige. E erschduunligs Schauschbiil. Einigi Müs hän gfrässe, anderi hän e Wettrenne gmacht, wider anderi hän sich ganz nooch zämme büschelet und dien pfuuse. Alli hän beschäfdiget usgsee. D Angi get s Gfül griegt, dass sie sich wie Mensche aneme hektische Daag dien benää.

Ineme Egge entdeckt si e glains wisses Müüsli, wo sich miesam vorwärts gschleppt het. E grösseri schwarzi Muus hets vo hinde aagriffe. Si isch im glaine Müüsli uf e Rugge gumpt und hets bisse. D Angi het automatisch d Füscht gmacht. S chline het einigi schnälleri Schrittli gmacht, het sich denne aber nur no us letschder Kraft gschleppt. E anderi schwarzi Muus isch ko und het em in Rugge bisse. Erscht jetzt het d Angi gse, wie schwär das glaine Müüsli verletzt isch. Uf em Rugge hän em die fiine Höörli gfäält, derfür isch dört e bluetigi Wunde gsi. S Müsli isch grank gsi und het sich welle verschliefe und in Rue gloo wärde. D Angi het ghofft, dass es s chline Müüsli schafft, sich in Sicherheit z bringe.

Fili Bsuecher sin Kinder gsi, si hän s verletzde Müsli au entdeckt. E Bueb het gruefe: "Dört, du muesch dört iine, ins Huus!" E brutale Bueb het ufgreggt gschraue: "Jetzt verwütscht die grossi schwarzi Muus die Kabuddig!" E iifülsams Maitli het fascht brielt: "Worum hilft däm arme Müüsli niemerts?"

Us em vergnieglige Schauschbiil isch blötzlig e Drama worde. Dr Angi isch es vorko als gienge 295 Müüs irer Beschäftigung noche: im glättere, schbiile, ummerenne und frässe. Ei verletzdi Muus wott flüchte und sich verschdegge und vier krefdigi Müüs verfolge si.

Denne het öbber dr Ufseher ghoolt. Är isch ko mit ere Leitere, eme Kübel und ame lange Holzschdiil e Griffer. Zu sim Schutz het är Händsche aa ka. Är het d Laag kurz brieft, isch uf d Leitere gschdiige und het denne e Klabbe obe an dr Glaswand ufgmacht. Mit em Griffer isch är vorsichtig iine, är het um d Lampe umme miesse manövriere, bis är ans Huus ko isch wo sich s granke Müüsli verschdeckt het.

Blötzlich isch s Liecht usgange. Einigi Kinder sin verschrogge und hän gschraue. Nur e Augebligg und d Notbelüüchdig isch aagange. Es isch nüm so häll gsi wie vorhär, aber es het glängt, dass me gsee het, dass sich öbbis veränderet het.

Dr Luftballoon ischverlosse in dr Höchi ghange, s Schloss het kaini Bewoner me ka, die chline Hüser sin leer gsi, niemerts het me d Auti glänkt. "Wo sin alli Müüs ane?" het e Kind verschrogge gfroggt. "I ha kai Aanig" het si überraschde Vatter gantwortet.

D Angi het die ganzi Flechi hinder dr Glaswand erkundet und in jede Egge gluegt. S chline Müüsli isch niene z gsee. Dr Ufseher het d Klabbe wiider zue gmacht und isch mit em Griffer und em Kübel dur d Düüre fürs Personal verschwunde. Het är s grangge Dier gfunde und mitgnoo? Worschinlich. Erscht jetzt isch ere bewusst worde, dass alli Müs verschwunde sin. Wo sin alli 299 Müüs blibe?

Plötzlig gschbüürt d Angi e fins Grabble uf irem lingge Schue. Si luegt abe ... e Muus! Nit eini ... Dutzendi krabble um si umme! Sin si usbroche? Ei Muus isch an irem Hosebei uffeglädderet. Die nägschdi het scho dr underi Rand vo dr Jagge erreicht, e anderi het us irer Jaggedäsche gluegt. Was soll i mache? Worum isch es so rueig do? D Kinder miessde doch jetzt schreie und wägrenne. oder sin si scho dusse? - Vo de Müüs wägg het si sich nach de Kinder ummegluegt.

Elai isch si do gsi, umringt vo Müüs, vo wisse, schwarze, graue Müüs. Ire isch schwindlig worde, si het gschbüürt: jetzt wird i ohnmächtig. Ire letscht Gedangge het im krangge, glaine wisse Müüsli golte. Es het nit wölle schwach wärde und vo de schdarke aagriffe wärde. D Angi het sich gege d Ohnmacht gwert, het versuecht d Auge offe z palte, - denn het si s Bewusstsii verlore.

Ires Gsicht het sich nass aagfüült. Öbber het schdändig e Flüssigkeit uf ire kopf gschbrützt. D Angi isch langsam wiider zue sich cho, het d Auge ufgmacht und grad wiider zue, well si vome grälle Liecht bländet worde isch. Si het gloost, s isch ruig gsi, nur Wasser isch dropft. Vorsichtig het si d Auge nomol ufgmacht. Si het dr kopf wäg vo dr Liechtquelle dräit und isch zämmezuggt. Rundumme luter Müüs. Keini chline Dierli, si sin so gross wie erwachseni Mensche. Si isch uf em kalte mit Säägmääl bedeggte Bode gläge, si versuecht sich ufzrichte. Denn isch si gsässe und beobachtet d Dier wo um si umme sin. Si meint, dass einigi uf si ufbasse, anderi sin in Sässel gsässe und hän si ufmerksam beobachtet. Si het sich überleggt, ob si dröimt, oder was das ganzi soll.

"Näi, du dröimsch nit", het e Musemaa gsäit. No dr diefe Baritonschdimm, mues es e männli si. "Wo bini?" het si gfroggt. "Du bisch im Huus vo de dreihundert Müüs", het der Musemaa gantwortet. "Immerno? Aber dir sind alli eso gross", het si gseit. "Näi, das isch e Irrtum, mir sin nit gross, du bisch glai", het är lächlend gantwortet. Jetzt isch si aber erscht rächt verschrogge. Si het iri Händ aagluegt, die hän uusgsee wie immer, nüt het sich veränderet. Was wird mit mir bassiere? "Dir bassiert scho nüt, muesch kai Angscht ha", het är ire berueigend zuegredet. Si het versuecht nit zdängge, well är offesichtlig iri Gedanke ka läse. "Mir bruuche dini Hilf." "Was kan ich due?" frogt si überrascht. "Du muesch is hälfe, - s grangge Müüsli bruucht di." "Aber wie ... wiso wüsse dir, dass ich hälfe ka?" het si gschduunt. "Das schmegge mir", het är glacht. "Wo isch s Müüsli?" het si gfroggt. Zwei anderi Muusemänner hän ere uf d Bai gholfe und si zu aim vo de glaine Hüser gfiert, wonere jezde wiene richdigs Huus vor ko isch. Es isch gross gnueg gsi, si het könne inegoo. Dört uf eme Bett isch s glaine Müüsli zämmegrollt gläge und het lislig gschdöönt. "i wais nit, ob i öbbis ka due", het si unsicher gmaint. "I hoffs für dii", isch d Antwort durs offene Fänschder ko. Heist das, wenn i nit ka hälfe bini verlore ... si het vergässe, dass si nit dängge sott. "Joo, genau das heists", isch die vernichtendi Antort vom Muusemaa gsi. Si het um heisses Wasser und suuberi Diecher bädde und denne het si noch Alkohol gfroggt. Erschduunligerwiis het si alles bikoo, wo si zem verarzde vom Müüsli bruucht het. D Wunde het schlimm uusgsee, d Hut isch abgrisse und s bludde Fleisch isch entzündet und ringsum gschwulle. Si het d Wunde suuber gmacht und desinfiziert und suuber verbunde. S Müüsli het gschdöönt und si derbi mit sine grosse, runde Auge dankbaar aagluegt. Derno isch s iigschloofe.

"Und was bassiert jetzt", het si gfroggt. "Joo, jetzt wartemer ab, wies dim Baziänt morn goot", het dr Muusemaa gantwortet. "Morn? Mues ich do übernachte?" het si ganz verschrogge gfroggt. "Joo, muesch aber kei Angscht ha, du schdosch under mim Schutz", het er si versuecht z beruige. "Es git brutali Müüs under öich, wüsse si das?" het si nocheghokt. "Joo, die vier, wo im grangge Muusekind hän wölle schade, - aber die sitze jetzt in dr Gfängnisszälle im Schloss und wärde schdräng bewacht", het er gantwortet. Es isch ere also nüt anders bliibe als do z übernachte. Si het sich uf e schmals Sofa gleggt, wo imene egge vom Paziäntezimmer gschdande isch und isch au bald iigschloofe.

Wo d Angi am Morge verwache isch, het si zerscht nit gwüsst wo si isch. Denne isch ere aber die verrukti Gschicht vom vordaag in Sinn koo. Si isch ufgschdande und het zu irem Paziänt gluegt. S Müüsli het no gschloofe, het regelmässig gschnuuft und schiint keini Schmärze oder Fieber zha. E düchtigi Muus het ere e Schüssle mit heissem Wasser und eme suubere Tuech brocht, zem ire Paziänt wider behandle z könne. Usserdäm het d Muus dr Ässdisch mit Broot, Kääs und Milch fir s Zmorge deggt. Dr Muusemaa isch erschiine: "Guete Morge, iss nuur bevor di Patiänt verwacht", het är lächelnd zuenere gsait. "Wenn si mir derbi Gsellschaft leischte", het si gantwortet. Si sin zämme am Disch gsässe, si het gässe und noodänggt. - Worum isch grad si uusgwält worde. "Ich ha drs geschder gsait, dass mers schmegge. Mir wüsse, dass Du daag i, Daag uus kranggi Dier pflägsch." "Ich verschdand das alles nit", het si gmurmlet. "Wie kunnts denne, dass i so glai bi? Was isch geschdert mit em Liecht passiert? wiso sin alli Müüs uusbroche?" het si rootlos gfroggt. "Zerbrich dr do drüber nit dr Kopf", het dr Muusemaa gantwortet. Ohni Dini Hilf hätte mer das Muusekind verlore", so het är die druurigi Wooret uusgschbroche. Es schwachs Schdööne isch z vernää gsii. "Di Paziänt isch wach", het är mit Nochdruck gsäit. Si isch vom Disch ufgschdande und zum grangge Müüsli gange. S Müüsli het se schwach aaglächlet. Si het em uf d Schdirne glängt zem luege obs no Fieber het und het dr Verband abgnoo zum d Wunde aaluege. D Wunde schiint abzheile, si isch nümme endzündet und d Schwellig isch rundumme zrugggange. D Angi het d Wunde nomool suuber gmacht und wiider mit eme suubere Duech zuedeckt. D Muus wo vorhär s heisse Wasser und s suubere Duech brocht het, het ere ufmerksam zuegluegt. Ganz schüüch het si denne gsäit: "ich glaub, ich würd das genau so mache." "Do derfoo bini überzüggt", het d Angi gantwortet. Denne het si zem Muusemaa gseit: "Ich glaub, ich wird do nümme bruucht. Usserdäm sott i wiider go schaffe. Mini Paziänte warte uf mi." Si het im Muusemaa in sini grosse runde Auge gluegt. Bewunderig und Danggbarkeit het si us ene glääse. "Joo, i dängg, jezde wärde mir das au eläi schaffe, s gsund pflääge", het är dankbar gsäit. Är het sich mermools üüberschwänglich bedanggt. "Wie kumm i denn jetzt wiider zrugg, zrugg in mi grosse Körbber und in mini Wält?", het d Angi gfroggt. - Si het zwar schone Antwort überko, aber die het si nümme ghöört. Sie het sich blötzlig wiider schwach gfüült und isch in Ohnmacht gheit. Iri Ohnmacht het sich in wildi Dröim und e diefe Schloof verwandlet.

Si het dräumt, dass si vo Masse umjublet worde isch. Me het si uf eme vergoldete Sässel umeträit und ere zuegruefe: "Hoch läbi d Retterin vo unserem Prinz!" Alli hän "danggschön" gruefe und ere duftendi Rose zuegworfe, wonere in Schoos gfalle sin. Si hän glache, hän sich gfröit, hän danzt und sin ummenander grennt. Luuter Müüs! Wissi, graui, schwarzi, alli hän schööni sidigi Kläider und Läderschue aa. S het Müüs mit wärtvollem Schmugg und Muusemänner trage e Schwärt um d Tallie.

Uf eme Balkon wo mit Efeu und Rose gschmükt gsi isch, isch e Muusemaa gsässe. Är het e Kroone mit Edelschdai uf sim Haupt dräit, näbe im e gläins Müüsli mit ere gläine Kroone uf sim Köpfli. Das isch doch s grangge Müüsli, ire Baziänt! Dr König und dr Brinz! Bäidi hän zfriide glächlet und hän im Volk und dr Angi majesdedisch zuegwungge.

E diefi Schdimm, wo ineme Muusemaa könnt ghööre, het gsäit: "Schatz, ufschdoo, du kunsch no z schboot ..." Langsam isch d Angi us irem Draum ufdaucht. Isch das nit d Schdimm ...? Das isch doch d Schdimm vo irem Maa! Jetzt isch si wach. Si het sich d Auge griibe und ummegluegt. Si isch in irem eigene Bett gläge, in irem Zimmer. Ire Körber isch in e rosa Nachthemmli ghüllt. "wie bini denne do ane koo?" het si gfroggt. "Wie meinsch jetzt das wiider?" het ire Maa verduzt gfroggt. "Ach, nüt. I ha allwäg nur öbbis schlims, - nai, öbbis ungwönligs dröimt", het si gsäit und glächlet. Si het irem Maa e digge Schmutz gä und isch zfriide ufgschdande.